Poetical Quill Souls

Poetical Quill Souls

This blog contains a collection of renowned and young authors from around the world poems in the languages in which they were originally written. Each file includes author’s photo or portrait and brief biography. We offer news and announcements of interest to professional and amateur writers (writing competitions, poetry press, etc) too.

Este blog recoge una selección de poemas de reputados autores y jóvenes promesas de todo el mundo en las lenguas en las que fueron escritos originalmente. Se incluye en cada ficha una breve reseña biográfica del autor y fotos o cuadros de éste. Se complementa el grueso del material con datos de interés para escritores profesionales o aficionados a la literatura (como información sobre certámenes literarios, editoriales dedicadas a la poesía, etc).

Andreas Embirikos ( Ανδρέας Εμπειρίκος )

Andreas Embirikos
Ως έργον ατελεύτητο

Η μέθη των κυμάτων είναι μήνυμα
Που πάει ο ποντοπόρος στην καλή του
Γαλήνια νύχτα το βελούδο της σιγής
Μέσα στ’ αστέρια που κυλούν στην πρύμη
Για το ταξείδι των ιστών για το ταξείδι των αρμάτων
Αρματωσιάς μιας σκούνας ηνιόχου
Τεθρίππου βαίνοντος προς την χαρά
Καταυλισμών ατσίγγανων με κοριτσάκια
Πιο θελκτικά κι’ από τα μάτια τους
Όταν σκιρτούν στην πάχνη της πρωίας.


Andreas Embirikos ( Ανδρέας Εμπειρίκος ) (Brăila, Rumanía, 1901 – Atenas, Grecia, 1975). Psicoanalista. Poeta.

Luis Alberto Ambroggio

Este silencio

Este silencio
no es mi silencio ni tu silencio
ni el silencio con que nos sabíamos tocar.
Este silencio alienta un hueco infinito,
el silencio que no les perdono a los muertos,
ese frío sin regreso, impenetrable,
ese vacío que ya por igual nos llena.


Luis Alberto Ambroggio (Río Tercero, Córdoba, Argentina, 1945). Presidente de la Delegación de Washington de la Academia Norteamericana de la Lengua Española. Poeta, crítico y ensayista.

David Lehman

A Quick One Before I Go

There comes a time in every man's life
when he thinks: I have never had a single
original thought in my life
including this one & therefore I shall
eliminate all ideas from my poems
which shall consist of cats, rice, rain
baseball cards, fire escapes, hanging plants
red brick houses where I shall give up booze
and organized religion even if it means
despair is a logical possibility that can't
be disproved I shall concentrate on the five
senses and what they half perceive and half
create, the green street signs with white
letters on them the body next to mine
asleep while I think these thoughts
that I want to eliminate like nostalgia
0 was there ever a man who felt as I do
like a pronoun out of step with all the other
floating signifiers no things but in words
an orange T-shirt a lime green awning


David Lehman (Nueva York, EE UU, 1948). Poeta y editor.

Margherita Guidacci

Atlante

Davanti a te la mia anima è aperta
come un atlante: puoi seguire con un dito
dal monte al mare azzurre vene di fiumi,
numerare città,
traversare deserti.

Ma dai miei fiumi nessuna piena ti minaccia,
le mie città non ti assordano con il loro clamore,
il mio deserto non è la tua solitudine.
E dunque cosa conosci?

Se prendi la penna, puoi chiudere in un cerchio esattissimo
un piccolo luogo montano, dire: “Qui fu la battaglia,
queste sono le sue silenziose Termopili”.
Ma tu non sentisti la morte distruggere la mia parte regale,
né salisti furtivo
col mio intimo Efialte per un tortuoso sentiero.
E dunque cosa conosci?


Margherita Guidacci (Florencia, Italia, 1921 - Roma, 1992). Poeta, ensayista y traductora.

Sjón

Sjón
finnagaldur

spilverk
af holdi og blóði
spiladósir
úr beinum og brjóski

og fara skref fyrir skref og
skref fyrir skref
og fara skref fyrir skref og
skref fyrir skref

gegnum þrívíðan keðjusönginn

meðan iðrin á inntali
sneiða hjá ytra eyranu

hinn innri maður
hlustar á sjálfan sig
heyrir eyru sín hlusta

á nið brisins
á grát miltans
á þyt lungnanna
á söng nýrnanna
á slátt háræðanna
á hvísl lifrarinnar
á brak tauganetsins
á muldur smágirnisins

og svo framvegis
svo framvegis
framvegis

*

að maður tali ekki um blöðrupúkann
sem blæs upp hvert líffærið af öðru
og sleppir svo yfir torgið með frussi


Sjón, nacido Sigurjón Birgir Sigurðsson (Reikiavik, Islandia, 1962). Poeta, novelista y letrista.

Rafael Montesinos

Rafael Montesinos
El rito y la regla
Para Antonio Burgos

En el patio, mi padre, con su túnica
negra, en la madrugada más profunda
de la clarísima ciudad, se ha puesto
solemnemente el negro capirote.

Silencioso es el rito, no aprendido,
sino heredado, yéndole en la sangre,
pues los siglos se ven hasta en la forma
de sujetarse el antifaz al rostro.

(Y silencioso y sin hablar con nadie,
el nazareno escogerá el camino
más corto...)

Oh padre mío,
cuánto silencio hay en este Viernes
tan lejos de mi vida,
cerrada para siempre la cancela
que a nadie espera ya.

Hoy la memoria escoge
el camino más corto para herirme.


Rafael Montesinos Martínez (Sevilla, España, 1920 - Madrid, 2005). Poeta y ensayista. Director de la Tertulia Literaria Hispanoamericana. Premio Ateneo de Madrid (1943), Premio Ciudad de Sevilla (1957) y Premio Nacional de Ensayo (1977).

Andrew Marvell

Andrew Marvell by Bartholomeus van der Helst The Definition of Love  

My Love is of a birth as rare
As 'tis for object strange and high:
It was begotten by Despair
Upon Impossibility.

Magnanimous Despair alone
Could show me so divine a thing,
Where feeble Hope could ne'er have flown
But vainly flapped its Tinsel wing.

And yet I quickly might arrive
Where my extended soul is fixt,
But Fate does iron wedges drive,
And always crowds itself betwixt.

For Fate with jealous eye does see
Two perfect Loves; nor lets them close:
Their union would her ruin be,
And her tyrannic power depose.

And therefore her decrees of steel
Us as the distant Poles have placed,
(Though Love's whole World on us doth wheel)
Not by themselves to be embraced.

Unless the giddy Heaven fall,
And Earth some new convulsion tear;
And, us to join, the World should all
Be cramped into a planisphere.

As lines so Loves oblique may well
Themselves in every angle greet:
But ours so truly parallel,
Though infinite can never meet.
                                                  
Therefore the Love which us doth bind,
But Fate so enviously debars,
Is the conjunction of the Mind,
And opposition of the Stars.


Andrew Marvell (Winestead-in-Holderness, Yorkshire, Inglaterra 1621 - Great Russell Street, Bloomsbury, 1678). Parlamentario. Poeta y escritor satírico.

Jean-François Poupart

Tu es né en pleine nuit en pleine mer

Tu es né en pleine nuit en pleine mer
parmi des millions de pieuvres noires
et pour revenir à la vie tu dois boire
toutes les larmes de tous les enfants de l’océan
un nouveau-né en haut de l’escalier vacille
papillonnant comme un condamné à mort
puis toute la vie l’échappe et chaque marche
le frappe au cœur puis à la tête
il se noie dans les algues et les prières
ne respire plus tout près du sol
où l’on meurt résolument

parmi les rouilles les désespérés les éviscérés
l’océan noir à la fin de l’escalier le recrache
son corps se relève seul parmi les revenants
il a toutes les lumières du monde
les yeux secs des enfants terribles
je lui lave les joues avec ma salive
il ressuscite et portera le monde


Jean-François Poupart (Montreal, Canadá, 1968). Doctor en Letras Modernas por la Sorbona. Profesor de literatura. Poeta, ensayista y editor.

Kazuko Shiraishi ( 白石かずこ )

Kazuko Shiraishi ( 白石かずこ )
           

 帰りな といった
 今晩は おまえといたくないから帰りな
 といった
 おまえは鼻をすすって泣きながら
 帰っていった
 おれは 帰るところがない

 おまえが おれの心から 泣きながら
 でていった道を 何度もなすった
 おまえの涙のしみが おれの中のあっち
 こっちに ついていて
 そこが池になっていたので その池の部分
 だけいつもより重くなってる心をかかえて
 その晩 おれは眠ったのだ

             『今晩は荒模様』より


Kazuko Shiraishi ( 白石かずこ ) (Vancouver, Canadá, 1931). Poeta y traductora. Entre sus premios, el Mugen, Rekitei, Jun Takami o Yomiuri.

Abraham Gragera

Abraham Gragera


Los años mudos

Pero también perdimos la palabra
mucho antes, antes de que supiéramos siquiera
que la palabra existía
mucho antes de nosotros y de los que existieron antes
junto a nosotros, en los huecos que dejamos al cambiar de lugar, en cada instante
que inauguramos. Así que no es motivo de preocupación, más bien una posibilidad inesperada
de amar nuestra lengua porque una vez amamos la palabra
que dispersó las lenguas, sin ser estrictamente religiosos, ni vulnerables a las profecías.
Me pregunto por qué pasó de largo la poesía
furente a nuestros intentos de adquirir dominio público, y nos dejó de este modo, imaginando
con tanta imprecisión tragedias generalmente aceptadas, por los que sufren y por los que persiguen
transformar sus asuntos en ejemplos. Por qué es difícil escribir, por qué no basta
el simple amor porque las cosas sean
incapaces de aceptar el yugo, lo literal de nuestras voluntariosas
aproximaciones: los barcos mugen, crepusculares, las gaviotas levantan
su torre de Babel en la corriente térmica; el sol se agita como un saltamontes entre el bajo voltaje
[de las chicharras
y en los muros del solar abandonado las telarañas recuerdan
a la espuma marina. ¿Qué pensarán las nubes, es el tiempo el que cambia
o sólo lo hace nuestra forma de recordar? ¿Está nuestra ilusión del otro lado, por eso nos dispara
[por la espalda
y nos sentimos la espalda del futuro, y lo sabemos? Nos ha costado tanto llegar hasta el presente
que es demasiado tarde para ser mañana.
Por eso es cada vez la última.
Y agobiados hasta lo interminable, con vergüenza de ser como las falsas etimologías,
con aire silencioso, de futuros conocidos, tratamos de encarnar en lo posible
este amor imposible
por todo lo que es, perece y muda.
Porque en nuestro futuro no hay memoria
y somos el futuro de todo lo que está a nuestras espaldas.


Abraham Gragera (Madrid, España, 1973). Licenciado en Bellas Artes por la Universidad de Salamanca. Poeta y traductor.