Over het autokerkhof waait een overall,
blauw palmblad boven een modderplas.
In de stilte behagen we ons met weinig
onkruid in de kaalslag van een volkstuin,
een reep ochtendlicht op een klapstoeltje,
spreeuwen dichtbij vochtig schrikdraad.
We leven in een uitgewoond terrarium,
waar vederdistels naar de randen groeien.
Soms denken we aan sterren in het zuiden.
Jan-Willem Anker (Róterdam, Paises Bajos, 1978). Poeta.