Descenderon pola néboa en autobuses
con demasiado sonó para soños.
Penetraron no túnel sen desexos
aturando os seus muros desmusgados.
Discorreron en paralelo ao río
que termina como a vida no naufraxio.
De mulleres e cabalos desbocados
eu só sei para dicirvos música.
De paixón polo ritmo das cinturas
e libar tanta froita non mordida
ao danzar dos sorrisos como poldras.
Quen non está coa vida está coa morte.
Máis ala desta abulia todo é branco:
noite carbón e pube todo é branco.
Porque amar só se explica en desmesura.
O entusiasmo que nos chama e que nos chega
chove sobre os versos sobre a chuvia
vivindo por vivir como un leopardo.
Claudio Rodríguez Fer (Lugo, España, 1956). Catedrático de literatura en Galicia y profesor visitante en varias universidades de la ciudad de Nueva York y de la Alta Bretaña en Rennes. Poeta, narrador y ensayista. Premio Nacional de la Crítica 1981.